 یادمان باشد ، ایران یک شبه دریوزستان نشد. سالها برایش زحمت کشیده شد. خونها ریخته شد. دامنها لکه دار شد . بکارتها ، دریده شد، ودریوزگی ها ،،، ایثـــــــــــــــــــــــار شد. يادمان باشد افرادي که امروز ، متهم به دزدي، جنايتکاري،آدمفروشي، وطنفروشي،خود فروشي ، تن فروشي ،و کلا متهم به دریوزگی و خيانت پيشگي هستند، اين حرفه ها را، به صورت مادرزادي، از شکم مادرشان نياورده اند.بلکه با توحه به همان ضربالمثل معروف "تخم مرغ دزد، شتر دزد ميشود " تخصصهاي غيرانساني و دریوز معابانه خود را با بي تعهدي، به يک قول و قرار بسيار پپيش پا افتاده، يا مثلا با ناديده گرفتن صحنه مربوط به تجاوز به خانمي که قبلا یار و همسنگر یکدیگر بوده اند ، و هزاران مورد مشابه ديگر آغاز کرده اند و امروز به اين مدارج عالي (اما خالي) دست يافته اند. و اصلا احساس گناهي هم، در خود نميکنند و هيچ نبازي هم به معذرتخواهي، در پيشگاه مردم نميبينند. زيرا، از همان بدقولي ، يا بي توجهي و يا بي تعهدي که براي اولين بار مرتکب شدند،که احتمالا ناخواسته هم ، بوده است ، از کسي عذرخواهي نکرده و اين خوي حيواني ،رفته رفته تبديل به عادات روزمره ايشان شده است. وقتی بختیار و فرخزاد ، کشته شدند ، خیلیها ، حتی قبل از وقوع آن فاجعه فهمیدند و خود را به نفهمی زدند. امروز هم که بر علیه جان "پرفسور کاوه موسوی " سوء قصد میشود ، یا افرادی مثل "کاویانی " ناپدید میشوند ، همه ما میفهمیم ، اما عرضه انجام کاری را نداریم. زیرا یادمان داده اند ، سکوت و دریوزگی ، نشانه متانت و فرهیختگیست ، و فاحشگی و محبت طلبی ، نشان عفاف و پاکدامنی. خاطره تلخی که این هم میهنمان بیان کرده اند ، خود نشانگر این است که مردم ایران ، تا چع خد آمادگی رویارویی با عوافب ناشی از جنگ ، قخطی زدگی ، و سایر آسیبهای اجتماعی - سیاسی و اقتصادی را دارا هستند . |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر